Prevodi za „ablativus“ v slovarju poljsko » nemški

ablativus <rod. ‑vu, mn. ‑vy> [ablativus] SAM. m. spol

ablativus [ablativus] SAM. m. spol < rod. ‑wu, mn. ‑wy>:

ablativus LINGV., LINGV.

Ablativ m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Z różnych form gramatycznych kończących się na '-o' skróceniu najdłużej opierał się ablativus gerundii.

pl.wikipedia.org

Podmiot staje się dopełnieniem w ablatywie – jest to ablativus rei efficientis (rzeczy działającej, bez przyimka) lub ablativus auctoris (osoby działającej, z przyimkeim a, ab).

pl.wikipedia.org

Przymiotniki celer → szybki, memor → pomny, supplex → korny w ablativus singularis są zakończone na -i a w dopełniaczu liczby mnogiej na -um.

pl.wikipedia.org

Ablativus supini występuje jako ablativus limitationis po przymiotnikach, często wyrażających możność czy ocenę – facilis, incredibilis czy optimus, np. facile dictu, optimum factu.

pl.wikipedia.org

Wyraz fors → przypadek, los występuje w ablativus singularis: forte → przypadkiem, przez przypadek.

pl.wikipedia.org

Accusativus supini postawiony przy czasownikach oznaczających ruch wyraża cel czynności, np. veni rogatum, „przyszedłem zapytać”; ablativus supini występuje głównie przy przymiotnikach, np. difficile dictu, „rzecz trudna do powiedzenia”.

pl.wikipedia.org

Ablativus określa miejsce, z którego się przychodzi; sufiksy: -(e)tik, -etatik; -(r)engandik, -arengandik, -engandik.

pl.wikipedia.org

Dativus i ablativus niektórych rzeczowników jest zakończony na -ŭbŭs: artus → człon występuje w formie artubus.

pl.wikipedia.org

W języku łacińskim jest 6 przypadków, kolejno: nominativus (nominatyw, mianownik), genetivus (genetyw, dopełniacz), dativus (datyw, celownik), accusativus, (akuzatyw, biernik), ablativus (ablatyw), vocativus (wokatyw, wołacz).

pl.wikipedia.org

Natomiast w łacinie ablativus wchłonął narzędnik i miejscownik, stąd pełni funkcje trzech przypadków.

pl.wikipedia.org