bröckeln [ˈbrœkəln] GLAG. nepreh. glag.
1. bröckeln +haben (zerfallen):
- bröckeln Gestein, Mauer:
-
- bröckeln Brot:
-
| ich | bröckle / bröckele |
|---|---|
| du | bröckelst |
| er/sie/es | bröckelt |
| wir | bröckeln |
| ihr | bröckelt |
| sie | bröckeln |
| ich | bröckelte |
|---|---|
| du | bröckeltest |
| er/sie/es | bröckelte |
| wir | bröckelten |
| ihr | bröckeltet |
| sie | bröckelten |
| ich | habe | gebröckelt |
|---|---|---|
| du | hast | gebröckelt |
| er/sie/es | hat | gebröckelt |
| wir | haben | gebröckelt |
| ihr | habt | gebröckelt |
| sie | haben | gebröckelt |
| ich | hatte | gebröckelt |
|---|---|---|
| du | hattest | gebröckelt |
| er/sie/es | hatte | gebröckelt |
| wir | hatten | gebröckelt |
| ihr | hattet | gebröckelt |
| sie | hatten | gebröckelt |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.