cōnstīpātiō <ōnis> f (constipo) spätlat
cōnstrātum <ī> nt (consterno¹)
cōnstitūtum <ī> nt (constituo)
1.
4. nachkl.
cōn-stituō <stituere, stituī, stitūtum> (statuo)
1.
2.
-
- festsetzen, -legen, bestimmen, verabreden, vereinbaren [diem concilio; tempus agendae rei; tempus in posterum diem locumque]
3. (b. gleichem Subj. meist Infin; b. verschiedenem Subj.: ut o. A.C.I. des Gerundivs)
5. (Truppen)
6.
8.
10. (in ein Amt, in eine Stellung)
11. (richterl.)
12. (gesetzlich)
13.
14.
| cōnstīpō |
|---|
| cōnstīpās |
| cōnstīpat |
| cōnstīpāmus |
| cōnstīpātis |
| cōnstīpant |
| cōnstīpem |
|---|
| cōnstīpēs |
| cōnstīpet |
| cōnstīpēmus |
| cōnstīpētis |
| cōnstīpent |
| cōnstīpābam |
|---|
| cōnstīpābās |
| cōnstīpābat |
| cōnstīpābāmus |
| cōnstīpābātis |
| cōnstīpābant |
| cōnstīpārem |
|---|
| cōnstīpārēs |
| cōnstīpāret |
| cōnstīpārēmus |
| cōnstīpārētis |
| cōnstīpārent |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.
Ni primerov
Poskusite z drugačnim vnosom.
Preiščite slovar
- consputo
- constabilio
- constans
- constanter
- constantia
- cōnstīpātum
- constipo
- constiti
- constituo
- constitutio
- constitutum