I. cōgitō <cōgitāre> VERB intr
1.
2.
II. cōgitō <cōgitāre> VERB trans
1.
| cōgitō |
|---|
| cōgitās |
| cōgitat |
| cōgitāmus |
| cōgitātis |
| cōgitant |
| cōgitem |
|---|
| cōgitēs |
| cōgitet |
| cōgitēmus |
| cōgitētis |
| cōgitent |
| cōgitābam |
|---|
| cōgitābās |
| cōgitābat |
| cōgitābāmus |
| cōgitābātis |
| cōgitābant |
| cōgitārem |
|---|
| cōgitārēs |
| cōgitāret |
| cōgitārēmus |
| cōgitārētis |
| cōgitārent |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.