lauten [laʊtən] GLAG. nepreh. glag. (besagen)
I. läuten [ˈlɔɪtən] GLAG. nepreh. glag.
1. läuten (Glocke):
2. läuten južnem., avstr. (an der Tür):
| ich | laute |
|---|---|
| du | lautest |
| er/sie/es | lautet |
| wir | lauten |
| ihr | lautet |
| sie | lauten |
| ich | lautete |
|---|---|
| du | lautetest |
| er/sie/es | lautete |
| wir | lauteten |
| ihr | lautetet |
| sie | lauteten |
| ich | habe | gelautet |
|---|---|---|
| du | hast | gelautet |
| er/sie/es | hat | gelautet |
| wir | haben | gelautet |
| ihr | habt | gelautet |
| sie | haben | gelautet |
| ich | hatte | gelautet |
|---|---|---|
| du | hattest | gelautet |
| er/sie/es | hatte | gelautet |
| wir | hatten | gelautet |
| ihr | hattet | gelautet |
| sie | hatten | gelautet |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.