mahnen [ˈma:nən] GLAG. preh. glag.
1. mahnen:
| ich | mahne |
|---|---|
| du | mahnst |
| er/sie/es | mahnt |
| wir | mahnen |
| ihr | mahnt |
| sie | mahnen |
| ich | mahnte |
|---|---|
| du | mahntest |
| er/sie/es | mahnte |
| wir | mahnten |
| ihr | mahntet |
| sie | mahnten |
| ich | habe | gemahnt |
|---|---|---|
| du | hast | gemahnt |
| er/sie/es | hat | gemahnt |
| wir | haben | gemahnt |
| ihr | habt | gemahnt |
| sie | haben | gemahnt |
| ich | hatte | gemahnt |
|---|---|---|
| du | hattest | gemahnt |
| er/sie/es | hatte | gemahnt |
| wir | hatten | gemahnt |
| ihr | hattet | gemahnt |
| sie | hatten | gemahnt |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.
Ni primerov
Poskusite z drugačnim vnosom.