I. ab|stauben [ˈapʃtaʊbən] GLAG. preh. glag.
1. abstauben:
- abstauben (Möbel)
-
- das Abstauben
-
| ich | staube | ab |
|---|---|---|
| du | staubst | ab |
| er/sie/es | staubt | ab |
| wir | stauben | ab |
| ihr | staubt | ab |
| sie | stauben | ab |
| ich | staubte | ab |
|---|---|---|
| du | staubtest | ab |
| er/sie/es | staubte | ab |
| wir | staubten | ab |
| ihr | staubtet | ab |
| sie | staubten | ab |
| ich | habe | abgestaubt |
|---|---|---|
| du | hast | abgestaubt |
| er/sie/es | hat | abgestaubt |
| wir | haben | abgestaubt |
| ihr | habt | abgestaubt |
| sie | haben | abgestaubt |
| ich | hatte | abgestaubt |
|---|---|---|
| du | hattest | abgestaubt |
| er/sie/es | hatte | abgestaubt |
| wir | hatten | abgestaubt |
| ihr | hattet | abgestaubt |
| sie | hatten | abgestaubt |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.
Primeri iz slovarja PONS (uredniško pregledani)
- das Abstauben