gurren [ˈgʊrən] GLAG. nepreh. glag. a. fig.
- gurren
-
| ich | gurre |
|---|---|
| du | gurrst |
| er/sie/es | gurrt |
| wir | gurren |
| ihr | gurrt |
| sie | gurren |
| ich | gurrte |
|---|---|
| du | gurrtest |
| er/sie/es | gurrte |
| wir | gurrten |
| ihr | gurrtet |
| sie | gurrten |
| ich | habe | gegurrt |
|---|---|---|
| du | hast | gegurrt |
| er/sie/es | hat | gegurrt |
| wir | haben | gegurrt |
| ihr | habt | gegurrt |
| sie | haben | gegurrt |
| ich | hatte | gegurrt |
|---|---|---|
| du | hattest | gegurrt |
| er/sie/es | hatte | gegurrt |
| wir | hatten | gegurrt |
| ihr | hattet | gegurrt |
| sie | hatten | gegurrt |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.
Ni primerov
Poskusite z drugačnim vnosom.