mögen1 <mag, mochte, gemocht> [ˈmøːgən] GLAG. preh. glag.
1. mögen (gernhaben):
2. mögen (haben wollen, wünschen):
mögen2 <mochte, gemocht> GLAG. nepreh. glag.
mögen3 <mochte, mögen> GLAG. pom. glag. modal, mit nedol.
1. mögen (wollen):
2. mögen ur. jez. (als Ausdruck des Einräumens, Zugestehens):
4. mögen ur. jez. (als Ausdruck eines Wunschs):
| ich | mag |
|---|---|
| du | magst |
| er/sie/es | mag |
| wir | mögen |
| ihr | mögt |
| sie | mögen |
| ich | mochte |
|---|---|
| du | mochtest |
| er/sie/es | mochte |
| wir | mochten |
| ihr | mochtet |
| sie | mochten |
| ich | habe | gemocht |
|---|---|---|
| du | hast | gemocht |
| er/sie/es | hat | gemocht |
| wir | haben | gemocht |
| ihr | habt | gemocht |
| sie | haben | gemocht |
| ich | hatte | gemocht |
|---|---|---|
| du | hattest | gemocht |
| er/sie/es | hatte | gemocht |
| wir | hatten | gemocht |
| ihr | hattet | gemocht |
| sie | hatten | gemocht |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.