mit|kriegen
mitkriegen → mitbekommen
mit|bekommen* GLAG. preh. glag. neprav.
1. mitbekommen (mitgegeben bekommen):
2. mitbekommen (wahrnehmen, hören):
- mitbekommen (Lärm, Streit)
-
3. mitbekommen (verstehen):
4. mitbekommen pog. (vererbt bekommen):
- etw von jdm mitbekommen
-
| ich | kriege | mit |
|---|---|---|
| du | kriegst | mit |
| er/sie/es | kriegt | mit |
| wir | kriegen | mit |
| ihr | kriegt | mit |
| sie | kriegen | mit |
| ich | kriegte | mit |
|---|---|---|
| du | kriegtest | mit |
| er/sie/es | kriegte | mit |
| wir | kriegten | mit |
| ihr | kriegtet | mit |
| sie | kriegten | mit |
| ich | habe | mitgekriegt |
|---|---|---|
| du | hast | mitgekriegt |
| er/sie/es | hat | mitgekriegt |
| wir | haben | mitgekriegt |
| ihr | habt | mitgekriegt |
| sie | haben | mitgekriegt |
| ich | hatte | mitgekriegt |
|---|---|---|
| du | hattest | mitgekriegt |
| er/sie/es | hatte | mitgekriegt |
| wir | hatten | mitgekriegt |
| ihr | hattet | mitgekriegt |
| sie | hatten | mitgekriegt |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.