Prevodi za „bakałarz“ v slovarju poljsko » nemški

bakałarz <rod. ‑a, mn. ‑e> [bakawaʃ] SAM. m. spol

1. bakałarz przest (osoba mająca bakalaureat):

bakałarz

Bakkalaureus m. spol

2. bakałarz šalj. pog. (nauczyciel):

bakałarz

Schulmeister m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Miała ona prawo do nadawania tytułów: bakałarza, licencjata, magistra i doktora prawa kanonicznego.

pl.wikipedia.org

Bakałarz zapala się do pomysłu spektaklu o wielkich bohaterach i odpowiednio obsadza role.

pl.wikipedia.org

Ostatecznie ukończyła je w roku 1988, uzyskując tytuł bakałarza sztuk.

pl.wikipedia.org

Na uniwersytet wstąpił w 1426, jednak tytuł bakałarza sztuk wyzwolonych otrzymał w roku 1443, a tytuł magistra uzyskał w roku 1447.

pl.wikipedia.org

W połowie stycznia 1526 roku został bakałarzem medycyny i rozpoczął dwuletnie wykłady na uniwersytecie.

pl.wikipedia.org

Wstąpił do zakonu dominikańskiego i uzyskał tytuł bakałarza teologii.

pl.wikipedia.org

Mistrz lub bakałarz prowadzili także zamknięte dysputy ćwiczebne, w których spierali się studenci, zwane disputo privata.

pl.wikipedia.org

Studiował również teologię, od początku 1480 roku źródła wymieniają go jako bakałarza teologii.

pl.wikipedia.org

W czerwcu 1966 obronił stopień bakałarza sztuk, a po rocznej praktyce i dalszych studiach stopień magistra architektury w czerwcu 1969.

pl.wikipedia.org

W 1407 uzyskał stopień bakałarza prawa pełniąc urząd rektora w 1418 legitymował się stopniem licencjata prawa.

pl.wikipedia.org