Prevodi za „eremita“ v slovarju poljsko » nemški

eremita <rod. ‑ty, mn. ‑ici> [eremita] SAM. m. spol sklan. jak f w lp REL.

eremita

Eremit(in) m. spol (ž. spol)

eremita

Einsiedler(in) m. spol (ž. spol)

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Erem, eremitorium, ermitaż (z łac. eremitorium), pustelnia (z ros. пустынь) – klasztor pustelniczy, miejsce zamieszkania eremitów, klasztor zakonników żyjących w odosobnieniu, klasztor mnichów prowadzących pustelnicze życie.

pl.wikipedia.org

Eremici wywarli wpływ na tworzenie się zakonów o surowej regule takich jak karmelici i kartuzi oraz kameduli.

pl.wikipedia.org

Pierwszymi ofiarami antykatolickiej nagonki byli eremici z zakonu kartuzów.

pl.wikipedia.org

Obok skały znajdowała się dawniej pustelnia, zamieszkiwana przez eremitów do 1950 roku, której pozostałości można znaleźć do dzisiaj.

pl.wikipedia.org

Wspomnienie o świątobliwym życiu eremity przetrwało wśród okolicznej ludności bardzo silnie i przejawia się w legendach.

pl.wikipedia.org

W 1072 podzielili się oni na konwentualnych (cenobitów) i obserwantów (eremitów).

pl.wikipedia.org

Tam naśladowała surowe, samotne życie eremitów, żywiąc się korzonkami traw pustynnych.

pl.wikipedia.org

Bardzo szybko do eremitów franciszkańskich przyłączali się nowi naśladowcy.

pl.wikipedia.org

Początkowo podlegał augustianom eremitom, a w 1530 r. przejęty został przez franciszkanów.

pl.wikipedia.org

Był pierwszym mnichem, który poddał doświadczenie eremity systematycznej i wnikliwej refleksji teologicznej.

pl.wikipedia.org