Prevodi za „imiennik“ v slovarju poljsko » nemški

imiennik (-iczka) <rod. ‑a, mn. ‑icy> [imjeɲɲik] SAM. m. spol (ž. spol)

imiennik (-iczka)

Namensvetter(in) m. spol (ž. spol)

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org