Prevodi za „zwalić“ v slovarju poljsko » nemški

zwalić [zvalitɕ]

zwalić dov. obl. od zwalać

glej tudi zwalać

I . zwalać <‑la; dov. obl. zwalić> [zvalatɕ] pog. GLAG. preh. glag.

1. zwalać (zrzucać niechcący):

zwalać

herunterwerfen pog.

zwalać

runterschmeißen pog.

zwalać książki, doniczki

umwerfen

zwalać książki, doniczki

umschmeißen pog.

zwalić kogoś z nóg

jdn umhauen pog.

zwalić kogoś z nóg

jdn zu Boden werfen

2. zwalać (wyładowywać):

zwalać węgiel

abladen

3. zwalać (ściągać):

zwalać

abgucken pog.

zwalać

abschreiben

4. zwalać pog. (obarczać czymś):

zwalać coś na kogoś

etw auf jdn abwälzen [o. schieben]

zwalać na kogoś obowiązki

die Pflichten auf jdn abwälzen

zwalać na kogoś odpowiedzialność/winę

auf jdn die Verantwortung/Schuld abwälzen

zwalać na kogoś odpowiedzialność/winę

jdm die Verantwortung/Schuld in die Schuhe schieben

II . zwalać <‑la; dov. obl. zwalić> [zvalatɕ] pog. GLAG. povr. glag.

1. zwalać pog. (przewracać się):

zwalać

umkippen pog.

zwalać

umfallen

2. zwalać pog. (przychodzić w gości):

zwalać się do kogoś

jdn überfallen fig. pog.

zwalać się do kogoś

bei jdm hereinschneien pog.

zwalić się komuś na głowę [lub kark]

jdn überfallen fig. pog.

zwalić się komuś na głowę [lub kark]

jdn unerwartet und ungelegen besuchen

Primeri uporabe besede zwalić

zwalić się jak kłoda

steif wie ein Klotz m. spol zu Boden schlagen

zwalić kogoś z nóg

jdn umhauen pog.

zwalić się komuś na łeb

bei jdm aufkreuzen pog.

spaść [lub zwalić się] komuś na głowę pog.

jdn unerwartet besuchen

zwalić się komuś na głowę [lub kark]

jdn überfallen fig. pog.