Były to miasta autonomicznie zarządzane przez mera i 24 do 100 ławników wybieranych przez pełnoprawnych obywateli miasta lub ustępujących ławników (wypaczenie pierwotnego ustroju).
Nie epatuje przy tym zanadto krwawymi, naturalistycznymi obrazami przemocy, a mimo to wciąż wyraźnie wyczuwalne jest wypaczenie, jakiemu w czasie wojny uległa rzeczywistość.
