poljsko » angleški

zburzyć

zburzyć dov. obl. of burzyć

glej tudi burzyć

I . burzyć GLAG. preh. glag.

1. burzyć dov. obl. z- (rozwalać):

2. burzyć dov. obl. z- fig. spokój, porządek:

3. burzyć dov. obl. wz- (zaburzać porządek):

II . burzyć burzyć się GLAG. povr. glag.

1. burzyć dov. obl. wz- (morze):

burzyć się dov. obl.

2. burzyć (włosy):

burzyć się dov. obl.

3. burzyć (złościć się):

burzyć się dov. obl.

4. burzyć (buntować się):

wzburzony PRID.

1. wzburzony morze, woda:

2. wzburzony człowiek:

burzliwy PRID.

1. burzliwy (pełen burz):

2. burzliwy fig. (niespokojny):

3. burzliwy fig. (ożywiony):

wzburzyć

1. wzburzyć dov. obl. of wzburzać

2. wzburzyć dov. obl. of burzyć

glej tudi wzburzać , burzyć

I . wzburzać <dov. obl. wzburzyć> GLAG. preh. glag.

1. wzburzać wodę:

2. wzburzać człowieka:

II . wzburzać wzburzać się GLAG. povr. glag.

1. wzburzać (morze):

2. wzburzać (człowiek, umysł):

I . burzyć GLAG. preh. glag.

1. burzyć dov. obl. z- (rozwalać):

2. burzyć dov. obl. z- fig. spokój, porządek:

3. burzyć dov. obl. wz- (zaburzać porządek):

II . burzyć burzyć się GLAG. povr. glag.

1. burzyć dov. obl. wz- (morze):

burzyć się dov. obl.

2. burzyć (włosy):

burzyć się dov. obl.

3. burzyć (złościć się):

burzyć się dov. obl.

4. burzyć (buntować się):

zaburzyć

zaburzyć dov. obl. of zaburzać

glej tudi zaburzać

zaburzać <dov. obl. zaburzyć> GLAG. preh. glag.

1. zaburzać równowagę:

2. zaburzać spokój:

Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?

Predlagajte nov vnos.

Stran Deutsch | English | Español | Français | Italiano | Polski | Português | Русский | Slovenščina