Prevodi za „diamagnetyzm“ v slovarju poljsko » nemški

diamagnetyzm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [djamagnetɨsm] SAM. m. spol FIZ.

diamagnetyzm

Diamagnetismus m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Diamagnetyzm – zjawisko polegające na indukcji w ciele znajdującym się w zewnętrznym polu magnetycznym pola przeciwnego, osłabiającego działanie zewnętrznego pola.

pl.wikipedia.org

W 1845 r. stwierdził, że diamagnetyzm jest powszechną właściwością materii, odkryty zaś przez niego paramagnetyzm – właściwością szczególną niektórych jej rodzajów.

pl.wikipedia.org

Diamagnetyzm występuje we wszystkich substancjach, ale zwykle jest maskowany przez silniejszy paramagnetyzm.

pl.wikipedia.org

Przyczyną diamagnetyzmu jest fakt, że zewnętrzne pole magnetyczne zmienia tor elektronów na orbitach (jakby indukuje w układzie prąd elektryczny), który powoduje powstanie pola magnetycznego skierowanego przeciwnie do pola zewnętrznego.

pl.wikipedia.org

Zjawisko odwrotne do diamagnetyzmu to paramagnetyzm.

pl.wikipedia.org

Atomy rydbergowskie wykazują silny diamagnetyzm, z powodu dużych promieni orbit i małych energii wiązania.

pl.wikipedia.org

Diamagnetyzm może być wykorzystany w praktycznej realizacji zjawiska lewitacji niewielkich przedmiotów.

pl.wikipedia.org

Diamagnetyzm plazmy – właściwość plazmy, która polega na osłabianiu wpływu zewnętrznego pola magnetycznego.

pl.wikipedia.org

Co więcej, każdy pierwiastek chemiczny wykazuje jeden z czterech podstawowych typów magnetyzmu: diamagnetyzm, paramagnetyzm, ferromagnetyzm lub ferrimagnetyzm.

pl.wikipedia.org