Prevodi za „doręczyć“ v slovarju poljsko » nemški

doręczyć [dorentʃɨtɕ]

doręczyć dov. obl. od doręczać

glej tudi doręczać

doręczać <‑cza; dov. obl. doręczyć> [dorentʃatɕ] GLAG. preh. glag.

doręczać list:

doręczać

zustellen

doręczyć komuś wezwanie na przesłuchanie

jdm die Vorladung für ein Verhör zustellen

Primeri uporabe besede doręczyć

doręczyć pozew

eine Klage zustellen

doręczyć komuś pismo

jdm ein Schreiben zustellen [o. aushändigen]

doręczyć/otrzymać awizo

ein [o. einen] Avis zustellen/erhalten

doręczyć komuś wezwanie na przesłuchanie

jdm die Vorladung für ein Verhör zustellen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

W sprawach o zaprzeczenie pochodzenia dziecka lub o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa, albo o rozwiązanie przysposobienia prokuratorowi należy doręczyć odpis pozwu i zawiadomić go o terminie rozprawy.

pl.wikipedia.org

Aby skorzystać z prawa odstąpienia od umowy, kredytobiorca musi doręczyć (na adres wskazany przez kredytodawcę lub pośrednika kredytowego) oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

pl.wikipedia.org

Stronie nieobecnej na posiedzeniu jawnym należy zawsze doręczyć wezwanie na następne posiedzenie.

pl.wikipedia.org

Dopiero 12 października skutecznie doręczono rozkazy powstrzymujące ich działania.

pl.wikipedia.org

Doręczyć należy również pouczenie przytaczające przepisy o prawie, terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz o skutkach jego niewniesienia.

pl.wikipedia.org

Urzędnik bowiem zeznał, że kopie pozwu doręczył jejmp.

pl.wikipedia.org

Przy pierwszej czynności (co do zasady) należy dłużnikowi doręczyć ten formularz (jeżeli czynność wykonuje się poza kancelarią komornika, doręcza się go także wierzycielowi i uczestnikom postępowania).

pl.wikipedia.org

Gromadzone są tu przesyłki, których z różnych powodów nie można doręczyć adresatowi ani też zwrócić nadawcy.

pl.wikipedia.org