Prevodi za „graniczyć“ v slovarju poljsko » nemški

graniczyć <‑czy; pret. ‑icz> [graɲitʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. graniczyć (mieć wspólną granicę):

graniczyć z czymś

an etw tož. grenzen

2. graniczyć fig. (być podobnym):

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

Primeri uporabe besede graniczyć

graniczyć [lub sąsiadować] o miedzę

mit jdm in Nachbarschaft wohnen

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

graniczyć z czymś

an etw tož. grenzen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Obejmowało ówcześnie obszar do rzeki Łeby, gdzie graniczyło z diecezją włocławską.

pl.wikipedia.org

Komórki miały kształt zaokrąglony, szerokość nieco większą niż żyłki i graniczyły z wyraźnymi guzkami.

pl.wikipedia.org

Graniczył od południa z kluczem lipowieckim, a od zachodu ze starostwem będzińskim i księstwem siewierskim.

pl.wikipedia.org