Prevodi za „kanclerstwo“ v slovarju poljsko » nemški

kanclerstwo <rod. ‑wa, brez mn. > [kantslerstfo] SAM. sr. spol

1. kanclerstwo (urząd kanclerza):

kanclerstwo

Kanzleramt sr. spol

sprawować kanclerstwo

das Kanzleramt bekleiden

sprawować kanclerstwo

Kanzler m. spol sein

2. kanclerstwo (czas sprawowania urzędu):

kanclerstwo

Kanzlerschaft ž. spol

Primeri uporabe besede kanclerstwo

sprawować kanclerstwo

das Kanzleramt bekleiden

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

W 1510 został arcybiskupem gnieźnieńskim, w związku z czym zrzekł się kanclerstwa, oddając pieczęć większą.

pl.wikipedia.org

W wielu uniwersytetach kanclerstwo jest przyznawane jako godność tytularna, podczas gdy rzeczywiste zarządzanie uczelnią należy do obowiązków prokanclerza (pro-chancellor) / wicekanclerza (vice-chancellor).

pl.wikipedia.org

Z kanclerstwa ustąpił 2 grudnia 1796.

pl.wikipedia.org

W 1610 został biskupem kujawskim, wbrew prawu ale za zgodą króla i sejmu zatrzymując otrzymane wcześniej kanclerstwo.

pl.wikipedia.org

W 1454 otrzymał kanclerstwo koronne co uczyniło go kierownikiem polskiej polityki w okresie wojny trzynastoletniej.

pl.wikipedia.org

Kanclerstwo to otrzymał 9 listopada 1735.

pl.wikipedia.org

W 1469, częściowo sparaliżowany, złożył kanclerstwo, nie zerwał jednak bliskich kontaktów z królem, któremu nadal towarzyszył w licznych podróżach i naradach.

pl.wikipedia.org