Prevodi za „locativus“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

locativus <rod. ‑vu, mn. ‑vy> [lokativus] SAM. m. spol LINGV.

locativus

Lokativ m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Niektóre rzeczowniki (zwłaszcza nazwy miast, ale też rzeczowniki pospolite, jak domus, humus, militia, rus, dies) zachowują archaiczny, siódmy przypadek: miejscownik (locativus).

pl.wikipedia.org

Locativus, określający związek przedmiotu z miejscem, z którego on pochodzi; sufiksy: -(e)ko, -go, -etako.

pl.wikipedia.org

Konstrukcja o podobnym charakterze, jedynie z użyciem innego przypadka, znana jest w sanskrycie (locativus absolutus) oraz grece (genetivus absolutus).

pl.wikipedia.org