Prevodi za „poruczyć“ v slovarju poljsko » nemški

poruczyć [porutʃɨtɕ]

poruczyć dov. obl. od poruczać

glej tudi poruczać

poruczać <‑cza; dov. obl. poruczać> [porutʃatɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez. lub przest (powierzyć coś komuś)

poruczać

anvertrauen

poruczyć komuś poselstwo

jdm eine Botschaft anvertrauen

Primeri uporabe besede poruczyć

poruczyć komuś poselstwo

jdm eine Botschaft anvertrauen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Pierwotnie słowo „porucznik” miało znaczenie bardziej ogólne: ‘ten, któremu co poruczono, pełnomocnik, posłannik, zastępca’.

pl.wikipedia.org

Gdy pracował w katowickim urzędzie wojewódzkim, poruczono mu organizację opieki społecznej dla ludności Śląska.

pl.wikipedia.org

Są i Żydzi, którym talent poruczyć możesz, a wiernie tobie oddanym będzie; są inni, z których rąk szeląga pożyczonego bez trudności nie odbierzesz.

pl.wikipedia.org