Prevodi za „spółgłoska“ v slovarju poljsko » nemški

spółgłoska <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [spuwgwoska] SAM. ž. spol LINGV.

spółgłoska

Mitlaut m. spol

spółgłoska

Konsonant m. spol

spółgłoska twarda/miękka

harter/weicher Konsonant

Primeri uporabe besede spółgłoska

spółgłoska frykatywna

Frikativ m. spol

spółgłoska sonorna

Sonorlaut m. spol

spółgłoska wargowa LINGV.

Labial[konsonant] m. spol

spółgłoska niepodniebienna

nichtpalatal[isiert]er Konsonant m. spol

spółgłoska niepalatalna

nichtpalataler Konsonant m. spol

spółgłoska twarda LINGV.

harter Konsonant m. spol

spółgłoska welarna

Velar m. spol

spółgłoska bezdźwięczna

stimmloser Konsonant m. spol

spółgłoska miękka LINGV.

weicher Konsonant m. spol

spółgłoska przydechowa

Aspirata ž. spol

spółgłoska przedniojęzykowa LINGV.

Koronal m. spol

spółgłoska sycząca LINGV.

Zischlaut m. spol

spółgłoska zwarta

Verschlusslaut m. spol

spółgłoska środkowojęzykowa

Mittelzungenmitlaut m. spol

spółgłoska dentalna LINGV.

Dentallaut m. spol

spółgłoska wargowo-zębowa

Labiodental m. spol

spółgłoska zwarto-wybuchowa

Plosiv m. spol

spółgłoska przedniojęzykowo-zębowa LINGV.

Dental m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Д, Дд (de) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę [d].

pl.wikipedia.org

Jest również używane jako wariant zapisu spółgłoski szczelinowej języczkowo bezdźwięcznej ([χ]).

pl.wikipedia.org

Samodzielna litera h oznacza w nagłosie spółgłoskę [h], różną od [x], przykłady: hin [hɪn], występuje także w rzeczownikach złożonych rothaarig [ˈroːthaːrɪç].

pl.wikipedia.org

Bez wątpienia również zestaw dźwięków elymijskiego zawierał także spółgłoskę boczną /l/, zwarte /r/ i wargowo-miękkopodniebienne /w/, a także szczelinowe /s/ i /h/.

pl.wikipedia.org

W języku polskim dotyczy to głównie dźwięczności spółgłoski końcowej (np. chleb i chleba choć b w chleb wymawiane jest zwykle p).

pl.wikipedia.org

Oznacza dźwięk [xʷ], czyli uwargowioną spółgłoskę szczelinową miękkopodniebienną bezdźwięczną.

pl.wikipedia.org

Spółgłoska /r/ jest normalnie spółgłoską uderzeniową [ɾ], ale może być drżącą w stanowczej mowie.

pl.wikipedia.org

Ponadto wszystkie spółgłoski twarde (w końcowej fazie istnienia prasłowiańskiego – z wyjątkiem s, z, k, g, x) miały warianty miękkie przed j.

pl.wikipedia.org

Zgodnie z powszechnie uznawaną teorią laryngalną posiadał on trzy spółgłoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej (tzw. laryngały).

pl.wikipedia.org

Oznacza dźwięk [ʂ], tj. spółgłoskę szczelinową z retrofleksją bezdźwięczną.

pl.wikipedia.org