Prevodi za „tytulatura“ v slovarju poljsko » nemški

tytulatura <rod. ‑ry, mn. ‑ry> [tɨtulatura] SAM. ž. spol

1. tytulatura pis. jez. (tytuły przysługujące komuś):

tytulatura

Titulatur ž. spol

tytulatura

Betitelung ž. spol

tytulatura króla

die Betitelung des Königs

2. tytulatura TIPOGRAF. (dane dotyczące książki):

tytulatura

Titelei ž. spol

Primeri uporabe besede tytulatura

tytulatura króla

die Betitelung des Königs

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Dokument zaczynał się od imienia aktualnie rządzącego cesarza, wraz z pełną tytulaturą, rokiem panowania, imieniem ojca i pełnionymi urzędami.

pl.wikipedia.org

To on wprowadzić miał do elamickiej tytulatury królewskiej tytuł „wielkiego regenta” (sukkalmah).

pl.wikipedia.org

W tytulaturze często łączono tytuł kałga z sułtan (syn lub brat chana).

pl.wikipedia.org

Ponadto zmieniono tytulaturę, w miejsce komendantów milicji wprowadzając szefów urzędów (oprócz komisariatów i posterunków), podobnie postąpiono także w stosunku do ich zastępców.

pl.wikipedia.org

Posługiwanie się insygniami i tytulaturą w praktyce było złożone i niejednoznaczne.

pl.wikipedia.org