tu [tu:], tue [tu:ə] GLAG.
tu vel. ed. von tun
I. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] GLAG. preh. glag.
1. tun <tat, getan> (machen):
2. tun <tat, getan> (arbeiten):
3. tun <tat, getan> (unternehmen):
4. tun <tat, getan> (antun):
5. tun <tat, getan> pog. (legen o stecken):
- etw irgendwohin tun
-
6. tun <tat, getan> pog. (funktionieren):
7. tun <tat, getan> pog. (ausmachen):
8. tun <tat, getan> pog. (ausreichen, Zweck erfüllen):
II. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] GLAG. povr. glag. <tat, getan>
III. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] GLAG. nepreh. glag.
1. tun <tat, getan> (sich benehmen):
2. tun <tat, getan> (Dinge erledigen):
fraza:
IV. tun <ich tue, ich tu, du tust, du tatst, du tatest, tat, tätest, tuend, getan, tu!, tue!, tut!> [tu:n] GLAG. pom. glag.
1. tun <tat, getan> mit vorgestelltem Infinitiv:
2. tun <tat, getan> mit nachgestelltem Infinitiv reg.:
TU <-, -s> [te:ˈʔu:] SAM. ž. spol
TU ŠOL. okrajšava od technische Universität
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.