Prevodi za „absolucję“ v slovarju nemško » poljski

I . absolu̱t [apzo​ˈluːt] PRID.

1. absolut (souverän):

absolut Herrscher

absolutny

absolute Monarchie

monarchia ž. spol absolutna

2. absolut (unbedingt):

absolut Verbot, Gehorsam

bezwzględny

die absolute Mehrheit

bezwzględna większość ž. spol

3. absolut PHYS:

der absolute Nullpunkt

zero sr. spol bezwzględne

4. absolut (völlig):

absolut

zupełny

absolut

całkowity

absoluter Blödsinn

zupełna głupota ž. spol

absolute Ruhe

absolutny spokój m. spol

absolutes Gehör

słuch m. spol absolutny

II . absolu̱t [apzo​ˈluːt] PRISL.

absolut unverständlich, ratlos, blöd:

absolut

kompletnie

absolut

zupełnie

absolut

całkowicie

absolut betrachtet [o. genommen]

ogólnie patrząc [lub biorąc]

das ist absolut unmöglich

to jest absolutnie niemożliwe

absolut nichts

absolutnie nic

Absolu̱theit <‑, brez mn. > SAM. ž. spol

Absolutheit

absolutność ž. spol

absolvi̱e̱ren* [apzɔl​ˈviːrən] GLAG. preh. glag.

1. absolvieren (abschließen):

absolvieren Ausbildung

ukończyć

absolvieren Prüfung

zdać

2. absolvieren (ableisten):

absolvieren Wehrdienst

odbyć

absolvieren Pensum

wykonać

3. absolvieren REL.:

jdn absolvieren

udzielać [dov. obl. udzielić] komuś rozgrzeszenia

Absolutio̱n <‑, ‑en> [apzolu​ˈtsi̯oːn] SAM. ž. spol REL.

[jdm] die Absolution erteilen

udzielać [dov. obl. udzielić] [komuś] rozgrzeszenia