Prevodi za „niszcząca“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

niszczarka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [ɲiʃtʃarka] SAM. ž. spol pog.

niszczarka

Reißwolf m. spol

niszczarka

Vernichter m. spol

niszczarka

Aktenwolf m. spol

niszczarka dokumentów

Aktenvernichter m. spol

niszczący [ɲiʃtʃontsɨ] PRISL.

niszczący

vernichtend

niszczący

zerstörerisch

niszczący

ruinös

niszczący konkurencja

ruinöse Konkurrenz ž. spol

zniszczały [zɲiʃtʃawɨ] PRID. ur. jez.

zniszczały

abgenutzt

zniszczały

ausgedient

zniszczałe meble

abgenutzte Möbel m. spol mn.

piszczałka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [piʃtʃawka] SAM. ž. spol GLAS.

piszczałka

Pfeife ž. spol

niszczeć <‑eje; dov. obl. z‑> [ɲiʃtʃetɕ] GLAG. nepreh. glag.

niszczeć

verkommen

niszczeć

zu Grunde gehen

niszczeć (budynek)

verfallen

niszczeć (żywność)

verderben

I . niszczyć <‑czy; dov. obl. z‑ [lub po‑]> [ɲiʃtʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. niszczyć (pustoszyć):

niszczyć tereny

zerstören

niszczyć tereny

verheeren

niszczący wpływ

verheerender Einfluss m. spol

2. niszczyć (tępić):

niszczyć szkodniki

vernichten

niszczyć szkodniki

vertilgen

3. niszczyć (powodować zużywanie):

niszczyć ubranie

abnutzen

niszczyć ubranie

abtragen

niszczyć buty

ablaufen

4. niszczyć (powodować utratę zdrowia):

niszczyć organizm

ruinieren

niszczyć organizm

zu Grunde richten

5. niszczyć fig. (burzyć):

niszczyć spokój

stören

II . niszczyć <‑czy; dov. obl. z‑ [lub po‑]> [ɲiʃtʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. niszczyć:

niszczyć (być niszczonym) (książki, ubranie)

sich tož. abnutzen

2. niszczyć:

niszczyć (osłabiać się) (człowiek)

sich tož. zu Grunde richten

3. niszczyć:

niszczyć (tępić się nawzajem) (wrogowie)

sich tož. gegenseitig vernichten

glej tudi niszczeć

niszczeć <‑eje; dov. obl. z‑> [ɲiʃtʃetɕ] GLAG. nepreh. glag.

niszczeć

verkommen

niszczeć

zu Grunde gehen

niszczeć (budynek)

verfallen

niszczeć (żywność)

verderben

I . ziszczać <‑cza> [ziʃtʃatɕ], ziścić [ziɕtɕitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. ur. jez.

ziszczać marzenia, plany

verwirklichen

ziszczać pokładane nadzieje

erfüllen

II . ziszczać <‑cza> [ziʃtʃatɕ], ziścić [ziɕtɕitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez.

ziścić się

in Erfüllung gehen

I . uiszczać <‑cza; pret. ‑aj> [uiʃtʃatɕ], uiścić [uiɕtɕitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. ur. jez.

uiszczać opłatę:

uiszczać

begleichen ur. jez.

uiszczać

bezahlen

II . uiszczać <‑cza; pret. ‑aj> [uiʃtʃatɕ], uiścić [uiɕtɕitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez.

uiścić się z czegoś

etw begleichen ur. jez.

uiścić się z czegoś

etw bezahlen

naszczać [naʃtʃatɕ]

naszczać dov. obl. od szczać