Prevodi za „rozpromienić“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

rozpromieniony [rospromjeɲonɨ] PRID.

rozpromieniony

strahlend

twarz rozpromieniona uśmiechem

ein strahlend lächelndes Gesicht sr. spol

I . opromieniać <‑ia; pret. ‑aj> [opromjeɲatɕ], opromienić [opromjeɲitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. opromieniać (oświecać):

opromieniać

bescheinen

słońce opromieniło drzewa

Sonnenstrahlen m. spol mn. fielen auf die Bäume

2. opromieniać fig. (rozsławiać):

opromieniać

erstrahlen

opromieniony czymś

strahlend vor etw daj.

rycerz opromieniony chwałą

ruhmreicher Ritter m. spol

3. opromieniać fig. (czynić przyjemnym):

opromieniać

erhellen

jej twarz opromienił uśmiech

ein strahlendes Lächeln sr. spol erhellte ihr Gesicht

opromieniony szczęściem

von Glück beschienen

II . opromieniać <‑ia; pret. ‑aj> [opromjeɲatɕ], opromienić [opromjeɲitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. opromieniać (rozjaśniać się):

opromieniać

sich tož. erhellen

2. opromieniać fig.:

opromieniać

[er]strahlen

jej buzia opromieniła się tęczą uśmiechu

sie [o. ihr Gesicht sr. spol ] strahlte vor Lachen

I . napromieniać <‑ia; pret. ‑aj> [napromjeɲatɕ], napromienić [napromjeɲitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

napromieniać FIZ., TEH.

bestrahlen

precyzyjnie napromienić chore miejsce

die kranke Stelle präzise bestrahlen

II . napromieniać <‑ia; pret. ‑aj> [napromjeɲatɕ], napromienić [napromjeɲitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

napromieniać FIZ., TEH.

bestrahlt werden

I . rozmieniać <‑ia> [rozmjeɲatɕ], rozmienić [rozmjeɲitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

rozmieniać

wechseln

II . rozmieniać <‑ia> [rozmjeɲatɕ], rozmienić [rozmjeɲitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. pog.

rozmieniać się na drobne

sich tož. verzetteln

promienica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> [promjeɲitsa] SAM. ž. spol

1. promienica:

promienica MED., ZOOL.

Aktinomykose ž. spol

promienica MED., ZOOL.

Strahlenpilz m. spol

rozprzężenie <rod. ‑ia, brez mn. > [rospʃew̃ʒeɲe] SAM. sr. spol

1. rozprzężenie (chaos):

rozprzężenie

Chaos sr. spol

rozprzężenie

Durcheinander sr. spol

2. rozprzężenie (brak dyscypliny: obyczajów):

rozprzężenie

Zügellosigkeit ž. spol

rozprzężenie

Sittenverfall m. spol

rozprzężenie duchowe, nerwowe

Geisteszerrüttung ž. spol

rozprzężenie duchowe, nerwowe

Nervenzerrüttung ž. spol

rozprowadzać <‑dza> [rosprovadzatɕ], rozprowadzić [rosprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. rozprowadzać (rozcieńczać):

rozprowadzać

verdünnen

rozprowadzić syrop wodą

Sirup mit Wasser verdünnen

2. rozprowadzać (nakładać):

rozprowadzać dżem, farbę

verstreichen

3. rozprowadzać (rozsyłać):

rozprowadzać towar, bilety, nakład książki

vertreiben

rozprowadzić wartę VOJ.

Wachposten aufstellen

rozprowadzić wartę VOJ.

Wachen postieren

zrumienić [zrumjeɲitɕ]

zrumienić dov. obl. od rumienić

glej tudi rumienić

I . rumienić <‑ni; dov. obl. z‑> [rumjeɲitɕ] GLAG. preh. glag.

rumienić

bräunen

II . rumienić <‑ni; dov. obl. z‑> [rumjeɲitɕ] GLAG. povr. glag.

rumienić

erröten

I . rozprzestrzeniać <‑ia> [rospʃestʃeɲatɕ], rozprzestrzenić [rospʃestʃeɲitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

rozprzestrzeniać legendę, zapach:

rozprzestrzeniać

verbreiten

II . rozprzestrzeniać <‑ia> [rospʃestʃeɲatɕ], rozprzestrzenić [rospʃestʃeɲitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (miasto, epidemia, moda)

rozprzestrzeniać

sich tož. ausbreiten

rozprzestrzeniać

sich tož. verbreiten