I . cum2 KONJ altl. quom (m. Konjkt)
1. („cum narrativum“ od. „cum historicum“)
-
Zenonem, cum Athenis essem, audiebam frequenter
2. („cum causale“)
II . cum2 KONJ altl. quom (m. Indik)
1. („cum temporale“)
-
cum
-
zu der Zeit, als; damals, als; jetzt, wo; dann, wenn bes. in Verbindungen wie: eo tempore, cum; eo die (mense, anno) cum; nunc cum; tum cum
2. („cum iterativum“)
3. („cum inversivum“)
III . cum2 KONJ altl. quom Verbindungen:
1. (meist m. Indik perf)
-
cum primum
-
sobald als
2.
-
cum … tum
-
sowohl … als auch (ganz besonders), zwar … besonders aber (tum oft verstärkt durch praecipue, maxime, imprimis u. Ä.) (meist m. Indik; m. Konjkt, wenn zw. beiden Sätzen ein kausales o. konzessives Verhältnis besteht)
3.
-
cum maxime
-
ganz besonders, mehr als je