Prevodi za „imperatives“ v slovarju nemško » poljski

I . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRID. ur. jez.

imperativ

rozkazujący

imperativ

nakazujący

imperatives Mandat POLIT.

mandat m. spol poselski związany

II . imperativ [ˈɪmperatiːf] PRISL. ur. jez.

imperativ

rozkazująco

imperativ

stanowczo

etw imperativ verlangen

wymagać czegoś stanowczo

etw imperativ verlangen

żądać [dov. obl. za‑] czegoś

Ịmperativ <‑s, ‑e> [ˈɪmperatiːf] SAM. m. spol

1. Imperativ LINGV.:

Imperativ

tryb m. spol rozkazujący

2. Imperativ PHILOS:

Imperativ

imperatyw m. spol

kategorischer Imperativ

imperatyw kategoryczny

Primeri uporabe besede imperatives

imperatives Mandat POLIT.

mandat m. spol poselski związany