Zjawisko polisemii odróżnia się od homonimii, czyli związku między wyrazami identycznymi pod względem brzmienia, ale niedających się sprowadzić do wspólnego źródła lub niewykazujących uchwytnej zależności.
Podobnie toleruje się epentezę półsamogłoski pomiędzy dwoma różnymi samogłoskami, zwłaszcza przymkniętymi, np. [ˈmija] mia i [ˈpluwa] plua oraz zwarcia krtaniowego pomiędzy różnymi lub (zwłaszcza) identycznymi samogłoskami, np. [praˈʔavo] praavo.
