Prevodi za „dysgrafia“ v slovarju poljsko » nemški

dysgrafia <rod. ‑ii, brez mn. > [dɨzgrafja] SAM. ž. spol

dysgrafia MED., PSIH.

Agrafie ž. spol

dysgrafia MED., PSIH.

Agraphie ž. spol

dysgrafia MED., PSIH.

Dysgrafie ž. spol

dysgrafia MED., PSIH.

Dysgraphie ž. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Dysgrafia, agrafia (gr. α – nie, γραφο – piszę) – częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania, spowodowana mikrouszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych.

pl.wikipedia.org

Specyficzną formą dysgrafii jest dysgrafia leksykalna.

pl.wikipedia.org

Nie przepada za lekcjami języka polskiego, ponieważ ma dysleksję i dysgrafię.

pl.wikipedia.org

Może występować jako tzw. dysgrafia głęboka, w której osoba dotknięta tym zaburzeniem ma kłopoty z zapisywaniem słów nieistniejących lub nieznanych, a także może popełniać błędy semantyczne.

pl.wikipedia.org

Objawy polegające tylko na trudnościach z pisaniem lub czytaniem, bez zaburzeń mowy jako takiej, traktowane są osobno, jako aleksja (bądź dysleksja nabyta) i agrafia (lub dysgrafia nabyta).

pl.wikipedia.org