Prevodi za „kańczug“ v slovarju poljsko » nemški

kańczug <rod. ‑a, mn. ‑i> [kaj̃tʃuk] SAM. m. spol ur. jez.

1. kańczug (bicz):

kańczug

Kantschu m. spol ur. jez.

wychłostać kogoś kańczugiem

jdn mit einem Kantschu auspeitschen

2. kańczug (uderzenie):

kańczug

Kantschuhieb m. spol ur. jez.

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Słudzy łapali dzieci i bili je kańczugami oraz wypytywali, czy były grzeczne i czy potrafią odmówić pacierz.

pl.wikipedia.org

Posłuszeństwo wymuszali nieustannym biciem kańczugami w gołe ciało.

pl.wikipedia.org

Zwany także kańczugiem i harapem.

pl.wikipedia.org