Prevodi za „kongruencja“ v slovarju poljsko » nemški

kongruencja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [koŋgruentsja] SAM. ž. spol

1. kongruencja ur. jez. (odpowiedniość):

kongruencja

Entsprechung ž. spol

kongruencja

Übereinstimmung ž. spol

kongruencja

Kongruenz ž. spol

kongruencja treści

inhaltliche Kongruenz

2. kongruencja LINGV.:

kongruencja

Kongruenz ž. spol

3. kongruencja MAT.:

kongruencja

Kongruenz ž. spol

kongruencja liczb

Zahlenkongruenz ž. spol

Primeri uporabe besede kongruencja

kongruencja treści

inhaltliche Kongruenz

kongruencja liczb

Zahlenkongruenz ž. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Kongruencja a. przystawanie – relacja równoważności określona w danym systemie algebraicznym.

pl.wikipedia.org

Przydawka przymiotnikowa stoi zawsze przed wyrazem określanym (wyjątki spotyka się w poezji) i ma uwspólnioną formę gramatyczną (liczbę i przypadek) – występuje kongruencja, podobnie jak w języku polskim.

pl.wikipedia.org

Kongruencja (łac. congruere – iść razem, zgadzać się) – termin oznaczający zgodność, harmonię, a stąd również odpowiedniość i stosowność rozważanych obiektów.

pl.wikipedia.org

W wypadku podmiotu dopełniaczowego również nie występuje kongruencja.

pl.wikipedia.org