Prevodi za „koniugacja“ v slovarju poljsko » nemški

koniugacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [koɲugatsja] SAM. ž. spol

koniugacja LINGV., BIOL., ZOOL.

Konjugation ž. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Podobnie jak inne języki semickie hebrajski bazuje na rdzeniach trójspółgłoskowych, zwłaszcza w zakresie koniugacji.

pl.wikipedia.org

Czasem jednak podczas koniugacji jeden osobnik zostaje całkowicie wessany przez drugiego.

pl.wikipedia.org

Przy odmianie czasownika w koniugacji przedmiotowej obowiązuje harmonia samogłosek.

pl.wikipedia.org

Ich odrębność od innych protistów polega na tym że one jako jedyne przeprowadzają proces koniugacji z udziałem aparatu jądrowego.

pl.wikipedia.org

Czasowniki podlegają odmianie (koniugacji), podmiot może nie być wyrażony.

pl.wikipedia.org

Czasowniki odmieniają się według dwóch typów koniugacji: „ам” i „ем”.

pl.wikipedia.org

Odmienia się przez trzy koniugacje, pięć rodzajów i dwie liczby.

pl.wikipedia.org

Koniugacja – termin określający różne procesy, zwykle prowadzące do rekombinacji genetycznej.

pl.wikipedia.org

Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.

pl.wikipedia.org

Innego typu odmienną częścią mowy był czasownik, podlegający koniugacji.

pl.wikipedia.org