Prevodi za „mianować“ v slovarju poljsko » nemški

I . mianować <‑nuje> [mjanovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. mianować ADMIN. JEZ. (nominować):

mianować kogoś kimś

jdn zu etw ernennen

2. mianować KEM.:

roztwór mianowany

Titrierlösung ž. spol

II . mianować <‑nuje> [mjanovatɕ] GLAG. povr. glag.

mianować się kimś (nadawać sobie tytuł)

sich daj. selbst den Titel ... zusprechen

mianować się kimś (podszywać się pod kogoś)

sich tož. als jd ausgeben

Primeri uporabe besede mianować

mianować kogoś kamerjunkrem

jdn zum Kammerjunker ernennen

mianować kogoś kimś

jdn zu etw ernennen

mianować się kimś (nadawać sobie tytuł)

sich daj. selbst den Titel ... zusprechen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

W roku 46 p.n.e. zerwał jednak zupełnie z tą fikcją, każąc się mianować jedynym konsulem i to od razu na 5 lat.

pl.wikipedia.org

Komendanta i oficerów mianować miał król, a pieniądze na utrzymanie twierdzy pochodzić miały z intraty kilku wydzielonych starostw.

pl.wikipedia.org

Prezydent ma prawo mianować premiera, zawetować budżet (chyba że zostanie zatwierdzony większością dwóch trzecich głosów) i nominować sędziów na najwyższych szczeblach władzy sądowniczej.

pl.wikipedia.org

Kierowników inspektoratów miał prawo mianować minister skarbu, natomiast pozostałych dyrektorzy okręgowych dyrekcji ceł.

pl.wikipedia.org

Miał prawo przewodniczyć synodom podległych sobie biskupów, korygować ich prace, prowadzić wybory lub mianować i wyświęcać nowych biskupów w prowincji.

pl.wikipedia.org

Corocznie 3 lutego pospólstwo oraz przedstawiciele cechów miejskich mieli wybierać sześciu kandydatów, spośród których starosta był zobowiązany mianować burmistrza i pięciu rajców.

pl.wikipedia.org