Prevodi za „namiestników“ v slovarju poljsko » nemški

namiestnik <rod. ‑a, mn. ‑icy> [namjestɲik] SAM. m. spol ZGOD.

1. namiestnik:

namiestnik

Statthalter m. spol

REL. namiestnik Chrystusa [lub Chrystusowy]

Stellvertreter m. spol Christi

2. namiestnik VOJ.:

namiestnik

Fähnrich m. spol

namiestnikowski [namjestɲikofski] PRID. ZGOD.

namiestnikowski

Statthalter-

namiestnictwo <rod. ‑wa, mn. ‑wa> [namjestɲitstfo] SAM. sr. spol ZGOD.

1. namiestnictwo (godność namiestnika):

namiestnictwo

Statthalteramt sr. spol

namiestnictwo

Statthalterschaft ž. spol

2. namiestnictwo (biuro namiestnika):

namiestnictwo

Statthalterei ž. spol

3. namiestnictwo (okręg nadzorowany przez namiestnika):

namiestnictwo

Statthalterprovinz ž. spol

namiestniczy [namjestɲitʃɨ] PRID. ZGOD.

namiestniczy

Statthalter-

urząd namiestniczy

Statthalteramt sr. spol