Prevodi za „of“ v slovarju poljsko » nemški

I . niedostateczny [ɲedostatetʃnɨ] PRID.

niedostateczny ilość

ungenügend

niedostateczny ilość

nicht ausreichend

niedostateczny dowód

unzureichend

niedostateczny dowód

unzulänglich

II . niedostateczny <rod. ‑nego, mn. ‑ne> [ɲedostatetʃnɨ] SAM. m. spol prid. sklan. obl. ŠOL.

niedostateczny (ocena)

ungenügend

niedostateczny (ocena)

mangelhaft (in Polen: Eins)

niestateczny [ɲestatetʃnɨ] PRID.

1. niestateczny ur. jez. (niezrównoważony):

niestateczny

unausgeglichen

2. niestateczny TEH.:

niestateczny

instabil

niedostatecznie [ɲedostatetʃɲe] PRISL.

niedostatecznie

unzureichend

niedostatecznie

ungenügend

niedostatecznie

unzulänglich

przygotować się niedostatecznie do egzaminu

sich tož. unzureichend auf die Prüfung vorbereitet haben

niestatecznie [ɲestatetʃɲe] PRISL.

1. niestatecznie ur. jez. (niezrównoważenie):

niestatecznie

unausgeglichen

2. niestatecznie TEH.:

niestatecznie

instabil

niedostateczność <rod. ‑ści, brez mn. > [ɲedostatetʃnoɕtɕ] SAM. ž. spol ur. jez.

niedostateczność

Unzulänglichkeit ž. spol

niedostateczność

Mangelhaftigkeit ž. spol

niestateczność <rod. ‑ści, brez mn. > [ɲestatetʃnoɕtɕ] SAM. ž. spol

1. niestateczność ur. jez.:

niestateczność

Unausgeglichenheit ž. spol

2. niestateczność TEH.:

niestateczność

Instabilität ž. spol

niestateczność łodzi

Instabilität eines Bootes

nieostatni [ɲeostatɲi] PRID. ur. jez.

nieostatni

ganz gut

nieostatni

nicht unbegabt

ostateczny [ostatetʃnɨ] PRID.

1. ostateczny (definitywny):

ostateczny decyzja, wersja, zwycięstwo

endgültig

ostateczny decyzja, wersja, zwycięstwo

definitiv

doprowadzić kogoś/coś do ostatecznych granic

jdn/etw bis zum Äußersten treiben

sprawy ostateczne

die letzten Dinge ntpl

w ostatecznym razie

im äußersten Fall[e]

2. ostateczny REL.:

Sąd Ostateczny

das Jüngste Gericht sr. spol

I . dostateczny [dostatetʃnɨ] PRID.

1. dostateczny (wystarczający):

dostateczny zapas

ausreichend

dostateczny zapas

genügend

2. dostateczny (zadowalający):

dostateczny opieka

zufriedenstellend

dostateczny opieka

ausreichend

II . dostateczny <rod. ‑nego, mn. ‑ne> [dostatetʃnɨ] SAM. m. spol prid. sklan. obl. ŠOL.

dostateczny (ocena)

ausreichend (in Polen: eine Drei)