Prevodi za „oratorianin“ v slovarju poljsko » nemški

oratorianin <rod. ‑a, mn. ‑ie> [oratorjaɲin] SAM. m. spol

1. oratorianin mn. (zakon):

oratorianin

Oratorianer m. spol mn.

2. oratorianin (zakonnik):

oratorianin

Oratorianer m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Po likwidacji tego zgromadzenia (która miała miejsce w 1668 r.), opiekę nad świątynią przejęli oratorianie, a już w 1677 irlandzcy dominikanie, których z kolei zastąpili już w 1697 r. lazaryści.

pl.wikipedia.org

Oratorianie nie składają ślubów; charakteryzuje ich stabilitas loci (stałość miejsca).

pl.wikipedia.org

Święcenia kapłańskie przyjął w 1930, w 1934 wstąpił do oratorianów.

pl.wikipedia.org

Wycofał się do klasztoru oratorian, gdzie zmarł w 1727 roku.

pl.wikipedia.org

Kasata zakonu jezuitów oddała pod ich zarząd 83 na 113 pojezuickich kolegiów (pozostałe przejęły inne zakony nauczające, głównie oratorianie).

pl.wikipedia.org

W 1660 wstąpił do zgromadzenia oratorianów poświęcającego się w szczególności zgłębianiu teologii.

pl.wikipedia.org

W 1551 założył zakon filipinów (oratorianów).

pl.wikipedia.org

W 1620 r. benedyktyni musieli ustąpić obiekt oratorianom, którzy założyli na terenie klasztoru seminarium duchowne.

pl.wikipedia.org