Prevodi za „ortodoncja“ v slovarju poljsko » nemški

ortodoncja <rod. ‑ji, brez mn. > [ortodontsja] SAM. ž. spol MED.

ortodoncja

Kieferorthopädie ž. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Jung opublikował liczne artykuły na temat problemów protetyki dentystycznej i ortodoncji, był ekspertem w leczeniu złamań żuchwy i chirurgicznej protetyki.

pl.wikipedia.org

Łuk twarzowy – urządzenie stosowane w ortodoncji, chirurgii szczękowej i stomatologii.

pl.wikipedia.org

Stosowana jest w protetyce i ortodoncji do obróbki protez i aparatów ortodontycznych.

pl.wikipedia.org

Następnie zdobył kwalifikacje w zakresie specjalizacji w dziedzinie ortodoncji.

pl.wikipedia.org

Miał tam pod swoją opieką katedrę ortodoncji.

pl.wikipedia.org

Nagryz poziomy (ang. overjet) – poziome zachodzenie zębów siecznych w zwarciu centrycznym, wartość mierzona w ortodoncji jako miara prawidłowości zgryzu u pacjenta.

pl.wikipedia.org

Artykulator – mechaniczne urządzenie używane w ortodoncji i chirurgii szczękowo-twarzowej, w którym są usytuowane gipsowe modele szczęk.

pl.wikipedia.org

Ortodoncja – dziedzina stomatologii, która zajmuje się leczeniem wad zgryzu, wad szczękowo-twarzowych oraz korygowaniem nieprawidłowości zębowych.

pl.wikipedia.org

W 1967 obronił doktorat, uzyskał specjalizację z ortodoncji i stomatologii dziecięcej.

pl.wikipedia.org