Prevodi za „polonizm“ v slovarju poljsko » nemški

polonizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, mn. ‑y> [poloɲism] SAM. m. spol LINGV.

polonizm

Polonismus m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Pisząc powieść zdecydowała się na użycie oryginalnego słownictwa z epoki, wprowadzając do tekstu liczne archaizmy i polonizmy.

pl.wikipedia.org

Pamiętnik został napisany stylem gawędziarskim bogatym w polonizmy językiem.

pl.wikipedia.org

Polonizm – element językowy zapożyczony z języka polskiego, funkcjonujący na gruncie innego języka.

pl.wikipedia.org

Występują w nim co prawda polonizmy treściowe i językowe, jednak być może są one wynikiem dostosowania obcego tekstu do rodzimych warunków.

pl.wikipedia.org

Dużą liczbę polonizmów zaczerpnęły języki niemiecki i rosyjski.

pl.wikipedia.org

Dopiero w drugim okresie (1570–1720) rzeczywiste polonizmy przenikają w dużej ilości do wszystkich dziedzin języka literackiego i potocznego.

pl.wikipedia.org

Termin „slawizm” w zbiorczy sposób określa jednostki językowe zaczerpnięte z różnych języków słowiańskich (rusycyzmów, polonizmów, czechizmów, słowacyzmów itd.).

pl.wikipedia.org

Słowo pochodzenia polskiego, w językach białoruskim, rosyjskim i ukraińskim występuje jako pejoratywny polonizm i archaizm.

pl.wikipedia.org