Prevodi za „poruczenie“ v slovarju poljsko » nemški

poruczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [porutʃeɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

poruczenie

Betrauung ž. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Od 1907 roku pełnił funkcję sztabsoficera do specjalnych poruczeń w głównym zarządzie inżynierskim.

pl.wikipedia.org

Następnie w stopniu kapitana był sztabsoficerem do specjalnych poruczeń w zarządzie kierownika radiotelegrafu.

pl.wikipedia.org

Od 1904 r. był urzędnikiem do specjalnych poruczeń przy warszawskim generał-gubernatorze.

pl.wikipedia.org

Od 1893 r. był oficerem sztabowym do specjalnych poruczeń w sztabie warszawskiego okręgu wojskowego.

pl.wikipedia.org

Pełnił funkcję oficera do specjalnych poruczeń i skarbnika w wojskowym zarządzie sanitarnym.

pl.wikipedia.org

W 1899 roku w stopniu podpułkownika został oficerem sztabowym do specjalnych poruczeń przy sztabie warszawskiego okręgu wojskowego.

pl.wikipedia.org