Prevodi za „rozziew“ v slovarju poljsko » nemški

rozziew <rod. ‑u, brez mn. > [rozʑef] SAM. m. spol

1. rozziew ur. jez. (niezgodność):

rozziew

Kluft ž. spol

2. rozziew LINGV.:

rozziew

Hiat[us] m. spol

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Spółgłoska występuje w tym miejscu wyłącznie aby zapobiec rozziewowi.

pl.wikipedia.org

Znak Ÿ używany jest czasem do transkrypcji języka greckiego, gdzie reprezentuje literę υ w rozziewie z literą α.

pl.wikipedia.org

Jeżeli między dwiema samogłoskami leży granica sylaby, nie jest to tryftong, lecz rozziew (hiatus), np. w „na-uka”.

pl.wikipedia.org

Niewyjaśnione jest, czy istnieje zwarcie krtaniowe czy też między samogłoskami na granicach wyrazów istnieje rozziew, jak np. w wyrażeniu mortigi insektojn.

pl.wikipedia.org

Rozziew (hiatus, hiat) – sąsiedztwo dwóch samogłosek bądź wewnątrz wyrazu (na przykład boa, moa - tak zwany hiatus wewnętrzny), bądź też na styku dwóch wyrazów (hiatus zewnętrzny).

pl.wikipedia.org

Szczególnie wyraźne unikanie rozziewu (poprzez elizję) występowało w poezji łacińskiej.

pl.wikipedia.org