Prevodi za „uwieńczenie“ v slovarju poljsko » nemški

uwieńczenie <rod. ‑ia, brez mn. > [uvjej̃tʃeɲe] SAM. sr. spol ur. jez. (zakończenie)

uwieńczenie

Krönung ž. spol ur. jez.

uwieńczenie studiów

die Krönung des Studiums ur. jez.

Primeri uporabe besede uwieńczenie

uwieńczenie studiów

die Krönung des Studiums ur. jez.

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Działalność kodyfikacyjną można traktować jako uwieńczenie naturalnych procesów standaryzacyjnych.

pl.wikipedia.org

Jako ocenę rozumie się zarówno swoisty wysiłek twórczy polegający na krytyce dzieła, jak i jego uwieńczenie w słowie lub w piśmie – w formie recenzji.

pl.wikipedia.org

Było to uwieńczenie kilkudziesięciu lat starań, zapoczątkowanych jeszcze w czasach monarchii austro-węgierskiej.

pl.wikipedia.org

Wyczekiwanie na dzień, w którym może nadejść długo oczekiwana śmierć jest jak uwieńczenie drogi niosącej wiele wyzwań i działań.

pl.wikipedia.org

Według autora było to oczywiste uwieńczenie fabuły.

pl.wikipedia.org