Prevodi za „wykluć“ v slovarju poljsko » nemški

wykłuć [vɨkwutɕ] dov. obl., wykłuwać [vɨkwuvatɕ] <‑wa; pret. ‑aj> GLAG. preh. glag.

1. wykłuć (wyłupać):

wykłuć oczy

ausstechen

ciemno, choć oko wykol

stockdunkel

kruk krukowi oka nie wykole preg.

eine Krähe ž. spol hackt der anderen kein Auge aus preg.

2. wykłuć (tatuować):

wykłuć

[ein]tätowieren

miał na ramionach wykłute inicjały

er hatte eintätowierte Initialen auf den Schultern

wykluć się [vɨklutɕ ɕe] dov. obl., wykluwać się [vɨkluvatɕ ɕe] <‑wa się> GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. wykluć się:

wykluć się (wydostawać się z jaja) (pisklę)

ausschlüpfen

2. wykluć się fig.:

wykluć się (rodzić się) (pomysł)

entstehen

wykluć się (rodzić się) (pomysł)

sich tož. bilden