Prevodi za „abgebrochene“ v slovarju nemško » poljski

I . ạb|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. abbrechen (lösen):

abbrechen Ast

odłamywać [dov. obl. odłamać]

abbrechen Blüte

zrywać [dov. obl. zerwać]

ein Stück [von etw] abbrechen

odrywać [dov. obl. oderwać] kawałek [czegoś]

ich habe mir ein Stück Zahn abgebrochen

odłamałem sobie kawałek zęba

sich daj. einen abbrechen pog. (sich ungeschickt anstellen)

zachować się niezręcznie

sich daj. einen abbrechen (sich sehr anstrengen)

bardzo się wysilać

sich daj. einen abbrechen (sich übertrieben vornehm benehmen)

zachowywać się zbyt dostojnie

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie przesadzaj! pog.

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie szalej! pog.

2. abbrechen (abbauen):

abbrechen Lager, Zelt

zwijać [dov. obl. zwinąć]

3. abbrechen (niederreißen):

abbrechen Gebäude

rozbierać [dov. obl. rozebrać]

abbrechen Gebäude

wyburzać [dov. obl. wyburzyć]

4. abbrechen (beenden):

abbrechen Kontakt, Beziehungen

zrywać [dov. obl. zerwać]

abbrechen Spiel, Gespräch

przerywać [dov. obl. przerwać]

die geschäftlichen Beziehungen abbrechen

zerwać kontakty służbowe

der Wettkampf wurde mittendrin abgebrochen

zawody przerwano w połowie

5. abbrechen RAČ.:

abbrechen

anulować

abbrechen

przerwać

ein Programm abbrechen

przerwać działanie programu

die Dateneingabe abbrechen

przerwać wpisywanie danych

II . ạb|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abbrechen:

abbrechen (kaputtgehen) (Ast, Stückchen)

odłamywać [dov. obl. odłamać] się

2. abbrechen:

abbrechen (beendet werden) (Verhandlungen, Kontakte)

urywać [dov. obl. urwać] się

I . ạbgebrochen GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

abgebrochen pp von abbrechen

II . ạbgebrochen PRID.

1. abgebrochen (ohne Abschluss beendet):

abgebrochen Ausbildung

przerwany

eine abgebrochene Lehre

przerwana nauka ž. spol

vor einem abgebrochenen Studium kann nur gewarnt werden

można tylko przestrzegać przed przerwaniem studiów

2. abgebrochen pog. (ohne Abschluss):

abgebrochen

bez ukończonej edukacji

abgebrochene Juristen sind besonders schwer zu vermitteln

szczególnie trudno o zatrudnienie dla prawników, którzy nie ukończyli edukacji

glej tudi abbrechen

I . ạb|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. abbrechen (lösen):

abbrechen Ast

odłamywać [dov. obl. odłamać]

abbrechen Blüte

zrywać [dov. obl. zerwać]

ein Stück [von etw] abbrechen

odrywać [dov. obl. oderwać] kawałek [czegoś]

ich habe mir ein Stück Zahn abgebrochen

odłamałem sobie kawałek zęba

sich daj. einen abbrechen pog. (sich ungeschickt anstellen)

zachować się niezręcznie

sich daj. einen abbrechen (sich sehr anstrengen)

bardzo się wysilać

sich daj. einen abbrechen (sich übertrieben vornehm benehmen)

zachowywać się zbyt dostojnie

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie przesadzaj! pog.

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie szalej! pog.

2. abbrechen (abbauen):

abbrechen Lager, Zelt

zwijać [dov. obl. zwinąć]

3. abbrechen (niederreißen):

abbrechen Gebäude

rozbierać [dov. obl. rozebrać]

abbrechen Gebäude

wyburzać [dov. obl. wyburzyć]

4. abbrechen (beenden):

abbrechen Kontakt, Beziehungen

zrywać [dov. obl. zerwać]

abbrechen Spiel, Gespräch

przerywać [dov. obl. przerwać]

die geschäftlichen Beziehungen abbrechen

zerwać kontakty służbowe

der Wettkampf wurde mittendrin abgebrochen

zawody przerwano w połowie

5. abbrechen RAČ.:

abbrechen

anulować

abbrechen

przerwać

ein Programm abbrechen

przerwać działanie programu

die Dateneingabe abbrechen

przerwać wpisywanie danych

II . ạb|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abbrechen:

abbrechen (kaputtgehen) (Ast, Stückchen)

odłamywać [dov. obl. odłamać] się

2. abbrechen:

abbrechen (beendet werden) (Verhandlungen, Kontakte)

urywać [dov. obl. urwać] się

Primeri uporabe besede abgebrochene

abgebrochene Kausalität

zerwana przyczynowość

eine abgebrochene Lehre

przerwana nauka ž. spol

gespaltene/abgebrochene Haarspitzen

rozdwojone/połamane końcówki włosów

abgebrochene Juristen sind besonders schwer zu vermitteln

szczególnie trudno o zatrudnienie dla prawników, którzy nie ukończyli edukacji