Prevodi za „bezbronnego“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

gerọnnen [gə​ˈrɔnən] GLAG. nepreh. glag.

geronnen pp von rinnen, gerinnen

glej tudi rinnen , gerinnen

rịnnen <rinnt, rann, geronnen> [ˈrɪnən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. rinnen:

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

cieknąć

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

ciec

rinnen (Bach)

płynąć

rinnen (Tränen, Schweiß)

spływać [dov. obl. spłynąć]

Sand durch die Finger rinnen lassen

przesypywać piasek przez palce

2. rinnen (herausfließen, -rieseln):

rinnen

wyciekać [dov. obl. wyciec]

Blut rann ihm aus der Wunde

z rany ciekła mu krew ž. spol

3. rinnen fig (verfließen):

die Zeit rinnt [dahin]

czas m. spol ucieka

gerịnnen <gerinnt, gerann, geronnen> [gə​ˈrɪnən] GLAG. nepreh. glag. +sein

gerinnen (Blut)

zakrzepnąć

gerinnen (Flüssigkeiten)

skrzepnąć

gerinnen (Flüssigkeiten)

ściąć się

gerinnen (Milch)

zsiąść się

entrọnnen GLAG. nepreh. glag.

entronnen pp von entrinnen

glej tudi entrinnen

entrịnnen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein ur. jez. (sich entziehen)

jdm/einer Sache entrinnen

unikać [dov. obl. uniknąć] kogoś/czegoś

verrọnnen GLAG. nepreh. glag.

verronnen pp von verrinnen

glej tudi verrinnen

verrịnnen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. verrinnen (versickern):

verrinnen

wsiąkać [dov. obl. wsiąknąć]

der Regen verrinnt im Boden/Kies

deszcz m. spol wsiąka w ziemię/żwir

2. verrinnen ur. jez. (Zeit):

verrinnen

upływać [dov. obl. upłynąć]

zerrọnnen GLAG. nepreh. glag.

zerronnen pp von zerrinnen

glej tudi zerrinnen

zerrịnnen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

zerrinnen ur. jez.:

zerrinnen (Schnee)

rozpływać [dov. obl. rozpłynąć] się

zerrinnen (Zeit)

upływać [dov. obl. upłynąć]

zerrinnen (Träume)

rozwiewać [dov. obl. rozwiać] się fig

in nichts zerrinnen fig (Pläne)

kończyć [dov. obl. s‑] się na niczym

fraza:

wie gewonnen, so zerronnen

lekko przyszło, lekko poszło preg.

begọnnen [bə​ˈgɔnən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

begonnen pp von beginnen

glej tudi beginnen

I . begịnnen <beginnt, begann, begonnen> GLAG. nepreh. glag.

beginnen

zaczynać [dov. obl. zacząć] się

beginnen

rozpoczynać [dov. obl. rozpocząć] się

wieder beginnen

zacząć się od nowa

es beginnt zu regnen

zaczyna padać

der Unterricht beginnt um 8 Uhr

lekcje ž. spol mn. zaczynają się o godzinie ósmej

II . begịnnen <beginnt, begann, begonnen> GLAG. preh. glag.

beginnen (anfangen):

beginnen

zacząć

beginnen

rozpocząć

wie sollte er es beginnen sie auf sich aufmerksam zu machen? ur. jez.

jak powinien zacząć, by zwrócić na siebie jej uwagę?

fraza:

wer viel beginnt, zu nichts es bringt preg.

chwytać dwie sroki za ogon pog.