Prevodi za „abzielender“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

dzielenie <rod. ‑nia, brez mn. > [dʑeleɲe] SAM. sr. spol MAT.

dzielenie

Division ž. spol

dzielenie

Teilung ž. spol

znak dzielenia

Bruchstrich m. spol

zieleniec <rod. ‑leńca, mn. ‑leńce> [ʑeleɲets] SAM. m. spol ur. jez. (skwer)

zieleniec

Grünanlage ž. spol

zieleniec

Grünfläche ž. spol

zielenieć <‑ieje> [ʑeleɲetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. zielenieć < dov. obl. z‑> (stawać się zielonym):

zielenieć

grün werden

2. zielenieć (mieć zielony kolor):

zielenieć

grün [durch]schimmern

zzielenieć z zazdrości

vor Neid gelb werden

zzielenieć [zʑeleɲetɕ]

zzielenieć dov. obl. od zielenieć

glej tudi zielenieć

zielenieć <‑ieje> [ʑeleɲetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. zielenieć < dov. obl. z‑> (stawać się zielonym):

zielenieć

grün werden

2. zielenieć (mieć zielony kolor):

zielenieć

grün [durch]schimmern

zzielenieć z zazdrości

vor Neid gelb werden

pozielenieć <‑eje> [poʑeleɲetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. pozielenieć:

pozielenieć (stać się zielonym) (liście, trawa)

grün werden

pozielenieć (stać się zielonym) (liście, trawa)

ergrünen ur. jez.

2. pozielenieć (zblednąć):

pozielenieć ze złości (człowiek)

sich tož. grün und blau [o. grün und gelb] ärgern pog.

pozielenieć z zazdrości

vor Neid erblassen

holender <rod. ‑dra, mn. ‑dry> [xolender] SAM. m. spol

1. holender:

holender TEH., ŠPORT

Holländer m. spol

2. holender nesprem. pog. (przekleństwo):

o, holender!

o, Schiet! pog.

o, holender!

verflucht noch mal! pog.

3. holender pog. (wiatrak holenderski):

holender

Holländermühle ž. spol

4. holender pog. (byk rasy holenderskiej):

holender

Holländer m. spol

Holender(ka) <rod. ‑dra, mn. ‑drzy> [xolender] SAM. m. spol(ž. spol)

Holender(ka)

Holländer(in) m. spol (ž. spol)

fraza:

Latający Holender

der Fliegende Holländer m. spol

kolender <rod. ‑dra, brez mn. > [kolender] SAM. m. spol, kolendra [kolendra] SAM. ž. spol <rod. ‑ry, brez mn. > BOT.

kolender (roślina, przyprawa)

Koriander m. spol

zieleniak¹ <rod. ‑a, mn. ‑i> [ʑeleɲak] SAM. m. spol

1. zieleniak (sklep):

zieleniak

Gemüseladen m. spol

2. zieleniak (stragan):

zieleniak

Gemüsemarkt m. spol

zieleniak

Gemüsestand m. spol

zielenica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> [ʑeleɲitsa] SAM. ž. spol BOT.

zielenica

Grünalge ž. spol

zielenina <rod. ‑iny, mn. ‑iny> [ʑeleɲina] SAM. ž. spol pog.

1. zielenina več. lp (zielone warzywa):

zielenina

Grünzeug sr. spol pog.

kupować zieleninę

Grünzeug kaufen pog.

2. zielenina več. lp (nać):

zielenina

Grünkraut sr. spol

3. zielenina brez mn. (włoszczyzna):

zielenina

Suppengrün sr. spol

zazielenić [zaʑeleɲitɕ]

zazielenić dov. obl. od zazieleniać

glej tudi zazieleniać

I . zazieleniać <‑ia; dov. obl. zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zazieleniać (stać się zielonym):

zazieleniać

grün machen

zazieleniłem ręce trawą

meine Hände ž. spol mn. wurden grün vom Gras

2. zazieleniać (zasiać dużo zielonych roślin):

zazieleniać plac, skwer

begrünen

zazieleniać plac, skwer

Grünflächen anlegen

II . zazieleniać <‑ia; dov. obl. zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zazieleniać (pokryć się zielenią):

zazieleniać

ergrünen

zazieleniać

grün werden

klomby się zazieleniły

die Blumenbeete ntpl fingen an zu grünen

koc zazielenił się od trawy

die Decke ž. spol ist vom Gras ganz grün geworden

2. zazieleniać (jawić się jako zielone):

zazieleniać

ergrünen

przed nami zazieleniła się puszcza

die Heide ž. spol vor uns ergrünte

zieleniarz (-arka) <rod. ‑a, mn. ‑e> [ʑeleɲaʃ] SAM. m. spol (ž. spol) pog.

zieleniarz (-arka)

Grünzeughändler(in) m. spol (ž. spol)

I . zazieleniać <‑ia; dov. obl. zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zazieleniać (stać się zielonym):

zazieleniać

grün machen

zazieleniłem ręce trawą

meine Hände ž. spol mn. wurden grün vom Gras

2. zazieleniać (zasiać dużo zielonych roślin):

zazieleniać plac, skwer

begrünen

zazieleniać plac, skwer

Grünflächen anlegen

II . zazieleniać <‑ia; dov. obl. zazielenić> [zaʑeleɲatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zazieleniać (pokryć się zielenią):

zazieleniać

ergrünen

zazieleniać

grün werden

klomby się zazieleniły

die Blumenbeete ntpl fingen an zu grünen

koc zazielenił się od trawy

die Decke ž. spol ist vom Gras ganz grün geworden

2. zazieleniać (jawić się jako zielone):

zazieleniać

ergrünen

przed nami zazieleniła się puszcza

die Heide ž. spol vor uns ergrünte

oddzielenie <rod. ‑ia, brez mn. > [oddʑeleɲe] SAM. sr. spol ur. jez.

1. oddzielenie (odgrodzenie):

oddzielenie

Abtrennung ž. spol

oddzielenie

Abmarkung ž. spol

oddzielenie punktów granicznych

Abmarkung von Grenzpunkten

oddzielenie od szkody następczej PRAVO

Abtrennung von Folgesachen

2. oddzielenie (izolacja):

oddzielenie

fehlender Kontakt m. spol

pracował w oddzieleniu rodziny

er arbeitete ohne Kontakt zur Familie