Prevodi za „iloczynu“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

iloczyn <rod. ‑u, mn. ‑y> [ilotʃɨn] SAM. m. spol MAT.

iloczyn

Produkt sr. spol

iloczas <rod. ‑u, mn. ‑y> [ilotʃas] SAM. m. spol LINGV.

iloczas

Quantität ž. spol

iloczas

Länge ž. spol

spoczynek <rod. ‑nku, brez mn. > [spotʃɨnek] SAM. m. spol

1. spoczynek (odpoczynek, brak ruchu):

spoczynek

Ruhe ž. spol

spoczynek

Rast ž. spol

odprowadzić kogoś na wieczny spoczynek

jdm die letzte Ehre erweisen ur. jez.

odprowadzić kogoś na wieczny spoczynek

jdn auf seinem letzten Gang begleiten ur. jez.

2. spoczynek (emerytura):

kapitan w stanie spoczynku

Kapitän m. spol im Ruhestand

przejść w stan spoczynku

in den Ruhestand treten

przejść w stan spoczynku

sich tož. zur Ruhe setzen

zostać przeniesionym w stan spoczynku

in den Ruhestand versetzt werden

3. spoczynek (sen):

spoczynek

Schlaf m. spol

udać się na spoczynek

sich tož. zur Ruhe begeben ur. jez.

udać się na spoczynek

zu [o. ins] Bett gehen

4. spoczynek FIZ.:

spoczynek

Ruhe ž. spol

spoczynek

Ruhezustand m. spol

iloczasowy [ilotʃasovɨ] PRID. LINGV.

iloczasowy

Längen-

iloczasowy

Dehnungs-

akcent iloczasowy

Dehnungsakzent m. spol

I . poczynać <‑na; dov. obl. począć> [potʃɨnatɕ] GLAG. preh. glag.

1. poczynać samo v dov. obl. (powstać):

poczynać

anfangen

poczynać

beginnen

począł wiersz ze smutku

das Gedicht sr. spol fing traurig an

2. poczynać samo v dov. obl. (dać początek nowemu życiu):

poczynać

empfangen

poczynać dziecko

ein Kind empfangen

II . poczynać <‑na; dov. obl. począć> [potʃɨnatɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez. (zaczynać)

począł padać deszcz

es begann zu regnen

dźwięk począł przybierać na sile

der Klang m. spol begann an Stärke zuzunehmen

zaczął wymieniać wszystkich, poczynając od kobiet

er begann alle aufzuzählen, bei den Frauen angefangen

począwszy od jutra, będziemy przychodzić na godzinę 10.00

von morgen an werden wir um 10 Uhr kommen

co począć?

was sollen wir anfangen [o. machen] ?

śmiało sobie poczynasz!

sei tapfer!

śmiało sobie poczynasz!

verhalte dich tapfer!

III . poczynać <‑na; dov. obl. począć> [potʃɨnatɕ] GLAG. povr. glag.

1. poczynać (zaczynać się):

poczynać

anfangen

poczynać

beginnen

po południu poczęło się wypogadzać

nachmittags begann es sich aufzuheitern

2. poczynać samo v dov. obl. (powstać):

poczynać

entstehen

utwór począł się w jego głowie

das Stück sr. spol entstand in seinem Kopf

3. poczynać samo v dov. obl. (dać początek nowemu życiu):

poczynać

empfangen werden

poczynać

gezeugt werden

dziecko poczęło się we wrześniu

das Kind sr. spol wurde im September gezeugt

poczynić [potʃɨɲitɕ]

poczynić dov. obl. od czynić

glej tudi czynić

I . czynić <‑ni; dov. obl. u‑> [tʃɨɲitɕ] GLAG. preh. glag. (wykonywać)

czynić

tun

czynić

machen

II . czynić <‑ni; dov. obl. u‑> [tʃɨɲitɕ] GLAG. nepreh. glag. (dokonywać)

czynić cuda

Wunder vollbringen

czynić postępy

Fortschritte machen

czynić starania [lub zabiegi], żeby

Anstrengungen unternehmen, um ...

czynić ustępstwa

Zugeständnisse [o. Konzessionen ur. jez. ] machen

czynić komuś wstręty

jdm Schwierigkeiten [o. Scherereien pog. ] machen

czynić wszystko, co możliwe

alles tun, was möglich ist

czynić zadość czemuś

etw daj. Genüge tun [o. Tribut zollen ur. jez. ]

rękoczyn <rod. ‑u, mn. ‑y> [reŋkotʃɨn] SAM. m. spol ADMIN. JEZ.

rękoczyn

Handgreiflichkeit ž. spol

doszło między nimi do rękoczynów

es kam zwischen ihnen zu Handgreiflichkeiten

iloletni [iloletɲi] PRID.

iloletni

wie alt

iloletni jest ten kościół?

wie alt ist diese Kirche ž. spol ?