Prevodi za „przylegnąć“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

przylegać <‑ga> [pʃɨlegatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. przylegać (przywierać):

przylegać do czegoś

an etw daj. kleben [o. haften]

2. przylegać (stykać się):

powierzchnie przylegają do siebie

die Flächen berühren sich

przylegający do czegoś (przywierający)

an etw daj. eng anliegend

przylegający do czegoś (graniczący)

an etw tož. angrenzend

przylgnąć <‑nie; pret. ‑nij> [pʃɨlgnoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. przylgnąć (przywrzeć):

przylgnąć do czegoś

an etw daj. [eng] anliegen

2. przylgnąć fig. (być utożsamianym):

przylgnęła do niego opinia, że jest oszustem

ihm geht der Ruf m. spol eines Betrügers voraus

3. przylgnąć (przytulić się):

przylgnąć do kogoś

sich tož. an jdn anschmiegen

4. przylgnąć fig. (polubić):

przylgnąć do kogoś

jdn lieb gewinnen

przyległy [pʃɨlegwɨ] PRID.

1. przyległy (sąsiedni):

przyległy dom

Nachbar-

2. przyległy MAT.:

kąt przyległy

Nebenwinkel m. spol

przygnać [pʃɨgnatɕ]

przygnać dov. obl. od przyganiać

glej tudi przyganiać , przyganiać

przyganiać² <‑ia> [pʃɨgaɲatɕ], przyganić [pʃɨgaɲitɕ] GLAG. nepreh. glag.

przyganiać ur. jez. (zarzucać coś komuś):

przyganiać komuś

jdm etw vorwerfen

przyganiać komuś

jdn kritisieren

przyganiać komuś

an jdm etw auszusetzen haben

fraza:

przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli preg.

ein Esel m. spol schimpft den anderen Langohr

I . przyganiać¹ <‑ia; dov. obl. przygnać [lub przygonić]> [pʃɨgaɲatɕ] GLAG. preh. glag.

1. przyganiać (przypędzić):

przyganiać

hineintreiben

przygnał krowy do obory

er hat die Kühe in den Kuhstahl hineingetrieben

2. przyganiać fig. ur. jez. (przyciągnąć):

przyganiać

zu jdm/etw treiben

przygnała ją tęsknota za rodziną

die Sehnsucht ž. spol nach der Familie hat sie [zurück]kommen lassen

II . przyganiać¹ <‑ia; dov. obl. przygnać [lub przygonić]> [pʃɨgaɲatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (szybko przybiec)

przyganiać

angejagt kommen pog.

przygnała do chorego dziecka

sie kam zum kranken Kind angejagt pog.

przegnać [pʃegnatɕ]

przegnać dov. obl. od przeganiać

glej tudi przeganiać

przeganiać <‑ia> [pʃegaɲatɕ] GLAG. preh. glag.

1. przeganiać < dov. obl. przegnać> <[lub przegonić]> (wypędzać):

przeganiać insekty, intruza

verjagen

2. przeganiać < dov. obl. przegonić> (prześcigać):

przeganiać współzawodnika

einholen

przeganiać współzawodnika

überholen

3. przeganiać < dov. obl. przegonić> fig. (być lepszym):

przeganiać kogoś

jdm den Rang ablaufen

przeganiać kogoś

jdn überflügeln

4. przeganiać več. nedov. obl. (zmuszać do biegu):

przeganiać konie

antreiben

przylepa <rod. ‑py, mn. ‑py> [pʃɨlepa] SAM. ž. spol

przylepa poveč. od przylepka

przylepa

Schmusekätzchen sr. spol

glej tudi przylepka

przylepka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [pʃɨlepka] SAM. ž. spol pog.

1. przylepka (piętka chleba):

przylepka

Kanten m. spol

przylepka

Knust m. spol

2. przylepka (dziecko pieszczoszek):

przylepka

Schmusekätzchen sr. spol

przylepka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [pʃɨlepka] SAM. ž. spol pog.

1. przylepka (piętka chleba):

przylepka

Kanten m. spol

przylepka

Knust m. spol

2. przylepka (dziecko pieszczoszek):

przylepka

Schmusekätzchen sr. spol

przylewać <‑wa; dov. obl. przylać> [pʃɨlevatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (dolać)

przylewać

nachgießen

przylej mi jeszcze herbaty

gieß mir noch Tee nach

przylepny [pʃɨlepnɨ] PRID.

1. przylepny (łatwo lepiący się):

przylepny

Kleb-

2. przylepny pog. (lubiący pieszczoty):

przylepny

anschmiegsam

przylepne dziecko

anschmiegsames Kind sr. spol

przyleśny [pʃɨleɕnɨ] PRID.

przyleśny

Wald-

przeżegnać [pʃeʒegnatɕ]

przeżegnać dov. obl. od żegnać2

glej tudi żegnać , żegnać

I . żegnać² <‑na; dov. obl. prze‑> [ʒegnatɕ] GLAG. preh. glag. (błogosławić)

żegnać

segnen

II . żegnać² <‑na; dov. obl. prze‑> [ʒegnatɕ] GLAG. povr. glag. REL.

żegnać (kreślić znak krzyża na sobie)

sich tož. bekreuzigen

I . żegnać¹ <‑na; dov. obl. po‑> [ʒegnatɕ] GLAG. preh. glag.

żegnać kogoś

jdn verabschieden

II . żegnać¹ <‑na; dov. obl. po‑> [ʒegnatɕ] GLAG. nepreh. glag.

żegnaj!

leb wohl!

III . żegnać¹ <‑na; dov. obl. po‑> [ʒegnatɕ] GLAG. povr. glag.

żegnać się z kimś

sich tož. von jdm verabschieden

żegnać się z kimś

von jdm Abschied nehmen

fraza:

żegnać się ze światem ur. jez.

aus dem Leben scheiden

I . przylepiać <‑ia; dov. obl. po‑> [pʃɨlepjatɕ], przylepić [pʃɨlepitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

przylepiać coś do czegoś

etw an etw tož. ankleben

przylepiać coś do czegoś

etw auf etw tož. aufkleben

II . przylepiać <‑ia; dov. obl. po‑> [pʃɨlepjatɕ], przylepić [pʃɨlepitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

przylepić się do czegoś

an etw daj. festkleben [o. haften]

przylepiec <rod. ‑pca, mn. ‑pce, rod. mn. ‑pców> [pʃɨlepjets] SAM. m. spol (plaster)

przylepiec

Heftpflaster sr. spol

przybiec [pʃɨbjets], przybiegnąć [pʃɨbjegnoɲtɕ] dov. obl., przybiegać [pʃɨbjegatɕ] <‑ga> GLAG. nepreh. glag.

przybiec

herbeilaufen

przyległość <rod. ‑ści, brez mn. > [pʃɨlegwoɕtɕ] SAM. ž. spol ur. jez.

przyległość

Ländereien mn.

przyległość

Nebengebäude sr. spol

dwór z przyległościami

einen Hof mit Ländereien kaufen